[μου ζητούσες επίμονα να συναντηθούμε]

μου ζητούσες επίμονα να συναντηθούμε
για να μου πεις
τις ίδιες πάλι δικαιολογίες
τις ξέρω τις δικαιολογίες σου
έχω μάθει τα ψέματά σου
δεν πιστεύω πια
τίποτα απ’ όσα λες
κι όμως δέχτηκα να σε συναντήσω
άλλη μια φορά
για να βλέπω τα χείλη σου
εκείνα τα χείλη
τα ηδονικά και ρόδινα της μέθης
που τόσες φορές
με πήγανε
στ’ άστρα του Παραδείσου

[τι όμορφα τα μάτια σου]

τι όμορφα τα μάτια σου
μια ζωγραφιά το στόμα σου
τι γλύκα το κορμί σου
και τα χέρια σου
με τι κέφι κρατούν το δρεπάνι
για να με θερίσουν

[απλά πράγματα τω όντι και τακτοποιημένα]

είχε τη συνήθειά του
τη ρουτίνα του
την καθημερινότητά του
απλά πράγματα τω όντι
και τακτοποιημένα
την ίδια πάντα ώρα έπαιρνε το πρωινό του
ακριβώς στις 10 το πρωί ο δεύτερος καφές
έπειτα μια μικρή βόλτα ως άσκηση σωματική
αλλά και έναυσμα στοχασμού
για τα ανθρώπινα τα τετριμμένα
η σιέστα του το μεσημέρι
το απόγευμα ένας ελαφρύς ελληνικός
με το λουκουμάκι στην οδοντογλυφίδα
στο ίδιο πάντα καφενείο
λίγα χαζέματα εδώ κι εκεί
λιγότερη συνάφεια με τον κόσμο
τηλεόραση ποδόσφαιρο βιβλία
ανακατεμένα
κατά τη διάθεση
για να αποξεχνιέται
να μη θυμάται
πως ο χρόνος κυλά
αμείλικτα
και υπονομεύει
από τα μέσα
(πάντα από τα μέσα)
αυτή την αίσθηση ακινησίας και αιωνιότητας
που του δίνουν
η συνήθειά του
η ρουτίνα του
η καθημερινότητά του

(ενίοτε και τα σκονισμένα βιβλία
στα ράφια της βιβλιοθήκης του)